Fara á efnissvæði
29. nóvember 2021

Hefði viljað vita í hvern ætti að hringja

Í kringum 30 smit komu upp hjá Hnefaleikafélagi Kópavogs síðla árs 2020. „Verst var að fá neikvæð viðbrögð frá stjórnendum annarra íþróttafélaga,“ segir Kjartan Valur, varaformaður félagsins.

Iðkandi greindist smitaður af COVID-19 hjá Hnefaleikafélagi Kópavogs í byrjun október 2020. Fyrsta smitið greindist á fimmtudegi. Annað var næsta dag og svo koll af kolli. Þau reyndust um 30 þegar yfir lauk. Fimm dögum eftir að fyrsta smitið greindist voru smitin orðin 70 sem tengdust félaginu. Á endanum voru þau orðin 200, sem rekja mátti til Hnefaleikafélags Kópavogs. Þetta varð á endanum stærsta hópsýking sem komið hafði upp í faraldrinum. Allt starf félagsins raskaðist, bæði hvað varðaði iðkendur og keppendur sem voru á leið á mót.

 

 

„Þetta gerðist allt mjög hratt. Ég var með æfingu á fimmtudagskvöldi áður en smitið kom upp. Iðkandi hafði verið kvefaður í gimminu og ég sagði honum að mæta ekki á æfinguna. Eftir æfingu hringdi hann svo og sagðist hafa fengið jákvæða niðurstöðu úr sýnatöku. Við brugðumst snöggt við og lokuðum öllu strax. Síðan Hefði viljað vita í hvern ætti að hringja Í kringum 30 smit komu upp hjá Hnefaleikafélagi Kópavogs síðla árs 2020. „Verst var að fá neikvæð viðbrögð frá stjórnendum annarra íþróttafélaga,“ segir Kjartan Valur, varaformaður félagsins. greindist annar og allt fór í háaloft,“ segir Kjartan Valur Guðmundsson, varaformaður og einn af stofnendum Hnefaleikafélags Kópavogs.

 

Upplýstu alla um stöðuna

Stór hópur iðkenda var um þetta leyti að æfa fyrir keppni sem fyrirhuguð var á laugardeginum. Enginn keppenda fór á mótið. „Við vorum þarna með iðkendur sem höfðu unnið sér inn rétt til að komast á Evrópumeistaramót og fleiri. Það munaði litlu að þeir myndu missa af því eins og fleira íþróttafólk,“ heldur Kjartan áfram og bætir við að erfitt hafi verið að þurfa að senda alla í sóttkví. Síðan hafi allir næstu dagar farið í að svara símtölum og tölvupóstum og útskýra hvað hafi komið upp á.

 

 

„Þetta er auðvitað eitthvað sem enginn býst við en það var mikil æsifréttamennska í kringum smitin. Í raun vissu fáir hvað var að gerast. Fjölmiðlafólk hringdi í okkur til klukkan eitt á nóttunni,“ segir Kjartan sem bendir á að þetta hafi verið erfið reynsla en gífurlega dýrmæt. Nú viti líklega flest félög hvernig þau eigi að bregðast við aðsteðjandi vandamálum af slíku tagi en alltaf sé hægt að gera betur.

„Það hefði verið gott ef við hefðum getað haft samband við tengilið til að hjálpa okkur í gegnum þetta, einhvern hjá UMSK eða UMFÍ og fengið leiðbeiningar frá fólki sem hefur lent í krísu og hefði getað miðlað upplýsingum til okkar. En við leituðum ekki þangað. Það hjálpaði okkur mikið að kona formanns Hnefaleikafélags Kópavogs er í rakningateymi Almannavarna. Við gátum leitað til hennar og vissum því hvað við áttum að gera. Við vildum heldur ekki taka neina sénsa og brugðumst hratt við fyrsta smitinu, samstilltum okkur, lokuðum húsinu, sendum alla í sóttkví og sendum tilkynningar til fjölmiðla. Við upplýstum alla, bæði iðkendur og þá sem höfðu verið í húsinu. Í kjölfarið fengum við þakkir frá Almannavörnum fyrir hröð og góð viðbrögð,“ segir hann.

 

Þeim var ég verst …

Kjartan segir viðbrögð stjórnenda og starfsfólks annarra íþróttafélaga við smitinu hafa komið sér mest á óvart.

„Það var alveg sama þótt við færum 100% eftir öllum reglum, sprittuðum allt fyrir og eftir æfingar. Smitin komu upp og þau hefðu getað komið upp hjá öðrum félögum. Við fengum gagnrýni frá öðrum á samfélagsmiðlum. Svo var fjallað um málið á upplýsingafundum Almannavarna. Það var afar leitt að sjá. Við upplifðum mikla skömm, enda var engu líkara en að við ættum sök á COVID-faraldrinum. Þetta voru aðstæður sem ég óska engum að lenda í og ég hefði viljað fá stuðning frá íþróttahreyfingunni í krísunni,“ segir Kjartan en bætir við að sem betur fer hafi foreldrar yngri iðkenda tekið málinu með jafnaðargeði. COVID-faraldurinn hafi líka verið verið á blússandi siglingu í samfélaginu þegar þetta gerðist og lítið vitað um hann.

 

 

„Sumir skömmuðust auðvitað yfir stöðunni því að sóttkvíin eyðilagði áætlanir þeirra sem ætluðu að ferðast til útlanda. Til viðbótar hafði það gríðarleg áhrif á félagið að þurfa að loka sí og æ til að koma í veg fyrir möguleg smit en greiða fulla leigu á sama tíma.

 

Dýrmætur stuðningur bakhjarla og iðkenda

Kjartan segir mikið vatn hafa runnið til sjávar á því ári sem liðið er síðan smitin komu upp. Þegar yfir lauk í hamförunum varð staðan betri en allt virtist stefna í þegar verst lét. Iðkandinn, sem útlit var fyrir að myndi missa af Evrópumeistaramótinu, komst á það og á heimsmeistaramót að auki 2021. Iðkendur og bakhjarlar félagsins studdu líka vel við félagið.

„Stuðningurinn kom skýrast fram um jólin en þá seldum við töluvert af fatnaði merktum félaginu. Fólk, sem er ekki einu sinni að æfa hjá okkur, vildi gefa föt merkt okkur í jólagjafir. Út af því og auðvitað smitunum vita nú enn fleiri af Hnefaleikafélagi Kópavogs. Eldri iðkendur greiddu líka félagsgjöldin á meðan lokunum stóð. Það var líflína félagsins á þessum erfiðu tímum,“ segir Kjartan að lokum.

 

Greinin birtist í nýjasta tölublaði Skinfaxa, tímariti UMFÍ. Þú getur smellt á forsíðu blaðsins hér að neðan og lesið greinina í rafrænni útgáfu blaðsins.